|
||||||||
Sinds we ze leerden kennen via het door Joe Henry geproduceerde prachtalbum “Dorado” hebben we de muziek van ‘Son Of The Velvet Rat’ sterk weten te appreciëren en zijn we de muzikale realisaties van het Oostenrijkse duo en echtpaar Georg Altziebler en Heike Binder altijd zeer nauwlettend blijven opvolgen. Hij was een singer-songwriter en gitarist en zij speelde op accordeon en orgel toen deze formatie in 2003 werd opgericht. Hun sound kan als folk noir, folkrock en Americana worden omschreven. Ze brachten een achttal albums uit die aanvankelijk nauwelijks op enige erkenning buiten Oostenrijk konden rekenen. Tot begin 2017 de plaat “Dorado” er kwam nadat het echtpaar in 2013 vanuit Graz naar ‘Mojave Desert’ in Joshua Tree, Californië was verhuisd en daar kennis kon maken met de Amerikaanse singer-songwriter, gitarist en producer Joe Henry die zich over de productie van hun album ontfermde. Daarna volgde het live album “The Late Show” met registraties van optredens uit hun 2017-tournee doorheen Oostenrijk, Duitsland en Californië en vorig jaar werd het album “Best Of Monkey Years 2” uitgebracht met nummers uit hun vroegere periode bij het Oostenrijkse platenlabel ‘Monkey Records’. Maar nu zal ‘Son Of The Velvet Rat’ op 19 maart 2021 een echt nieuw studioalbum op de markt brengen onder de titel “Solitary Company”, een plaat die wij hier al meer dan één maand voor zijn internationale release voor u mogen recenseren. Als u Georg Altziebler hoort zingen zult u omwille van zijn diepe baritonstem ongetwijfeld vergelijkingen maken met artiesten als Bob Dylan, Leonard Cohen of Townes Van Zandt. Toch vinden wij dat hij eerder over een zeer typisch eigen stemgeluid beschikt, zoals te horen valt in de single “Beautiful Disarray” (zie 1e video) en in het op de tweede video live gebrachte nummer “When The Lights Go Down” dat nu ook op het album “Solitary Company” staat. De muzikanten op dit nieuwe album zijn een mix van Oostenrijkers en Amerikanen met als vaste begeleiders gitarist en co-producer Gar Robertson, slide-gitarist Albrecht Klinger, bassisten Eric McCann en Jim Austin en drummers Sebastian Rochford en Danny Frankel. Er zijn ook strijkers met violen en cello te horen op de albumtiteltrack “Solitary Company” en een stel backing vocalisten zingt soms mee naast de steeds door Heike Binder verzorgde tweede stem. Op het nummer “Beautiful Disarray” spelen ook Scott Kisinger op trombone en trompet, Anthony Patler op Hammond B3-orgel en Lucio Menegon op elektrische gitaar mee. Openen doet ‘Son Of The Velvet Rat’ op deze plaat subliem met een sombere ééntegelsong over een zekere “Alicia”, gevolgd door de mysterieuze sfeer van donkerte en eenzaamheid in de albumtiteltrack “Solitary Company”. Gelukkig maar worden we daarna uit een beginnende depressie gehaald met het rockende nummer “Stardust” maar onmiddellijk daarna zoeken we opnieuw de kille duisternis op in het wondermooie liedje “When The Lights Go Down” met subtiele accordeonklanken van Heike Binder in de begeleiding. Het nummer “11 & 9” heeft in zijn titel de nummers op een roulettetafel waarop een koppel al hun centen heeft zitten te verspelen. 11.09 is echter ook een verwijzing naar de datum van de huwelijksverjaardag van Georg en Heike. De pracht van een midzomernacht wordt door Georg solo bezongen in de akoestische gitaarballad “The Waterlily & The Dragonfly”. Voor de song “The Only Child” grijpt het duo naar de eenzaamheid die een enig kind ervaart. Ook hier wordt de tragiek van de meeste nummers op dit album weer knap doorbroken met een uptemponummer over het rondjes draaiende reuzenrad “The Ferris Wheel” om daarna nog eens heel diep af te dalen met het adembenemend mooie slotnummer “Remember Me” dat gaat over een oude visser die door zijn ganse familie in eenzaamheid wordt achtergelaten. Georg Altziebler weet met zijn songteksten recht naar de kern van het hart van de luisteraar te mikken. Het zorgt voor parels van liedjes die al na een eerste beluistering onmiskenbaar aan zijn band ‘Son Of The Velvet Rat’ kunnen worden toegeschreven. “Dorado” was destijds een dijk van een plaat, maar deze “Solitary Company” hoeft daar echt niet voor onder te doen. Laat deze formatie alsjeblieft eindelijk internationaal doorbreken zodat ze het zich kunnen veroorloven om ook in onze contreien te komen optreden en ons van hun prachtige liedjes te laten genieten. (valsam)
|
||||||||
|
||||||||